Աշնան անձրևը մաղում է անվերջ,
Թաց տխրությունով լցվել է օրը,
Շուրջս շրջում է մեղեդին թախծոտ,
Հոգնել է ամպը, հոգնել է հողը:
Հոգիս բանտված է, տխուր է հոգիս,
Ու ցավից ապրող սիրտ է քարանում…
(Այն ո՞վ էր,ո՞վ էր, որ ոտաբոբիկ
Վազեց մայթերին…)
Ես քեզ չեմ սիրում:
Այն երբ էր դաշտում երազող քամին
Ճակատագիր էր հորինում իրեն,
Այդ ինչո՞ւ հանկարծ պառկեց լանջերին
Ու լացեց տխուր…
Ես քեզ չեմ սիրել:
Դեռ կոպերիս տակ արցունք կա անմեղ,
Ու մատներիս մեջ` դող հուսադրող,
Սակայն աչքերիս շարունակաբար
Ուրվագծվում է դեմքդ անտարբեր…
Ես քեզ չեմ սիրում:
Ես քեզ չեմ սիրել:
1990թ.Այրվող վարագույր
Комментариев нет:
Отправить комментарий