Դատապարտվածը

                                         

Ձյունը ծառերի ճյուղերը ճկել,

Ցուրտը պարում է ճերմակ բքի մեջ,

Պատուհանի դեմ քոռ բուն է կքել...

Ատելություն կա մենակության մեջ:

Մարդը` դատավոր չի կարող լինել.

Ինձ ոչ փնովեք, ոչ էլ մեղադրեք,

Աղոթքները էլ դժվար-թե օգնեն.

Ես մեղք եմ գործել,

                       բայց դուք էլ սուրբ չեք:

Մրսում եմ, սակայն մի տաքացրեք.

Ցուրտը էլ ոչինչ չի կարող անել.

Այսպես եկել է, կգնա այսպես.

Ես մեղք եմ գործել,

                       բայց դուք էլ սուրբ չեք:

Անսխալ ոչինչ չի կարող լինել,

Մարդն իր բնույթով լոկ պատճենող է,

Իմաստության բուն ճյուղերում կքել,

Ինչ էլ, որ լինի` մենակություն է:

Ինչ էլ, որ լինի` մենակություն է,

Ոչ ես եմ տանում, ոչ դուք կտանեք,

Ցուրտն ատելության դանակն է սրել,

Ես մեղք եմ գործել,

                      բայց դուք էլ սուրբ չեք:

2002թ.