Ետհայացք

Ես ուզում էի ապրել մթի հետ,

Ինչպես ապրում է ջուրը ավազում,

Սակայն ավազը մաքրվեց արագ,

Եվ նույնքան արագ պղտորվեց ջուրը:

Ես ուզում էի ապրումները իմ չափել ցրտությամբ,

Ու կերպավորել ցավը կրակով,

Բայց ցավը անցավ կրակը մարեց,

Եվ իմ խոսքերը ցրտահարվեցին:

Ես չէի տեսնում խորքը, բայց մտոք

Հերձեցի բազում շերտերը նրա,

Մարգարտաբեր չէր հատակը ծովի,

Սակայն հատակին ես ընտելացա:

Փորձեցի ճշտել զգացմունքներն հայտնի`

Խուսափուկ եղան հորիզոնի պես,

Հերքեցի նրանց, սակայն վերստին

Վերադարձան ինձ ու փարվեցին հեզ:

Երբ ջղայնացա` նվաղեց ձայնս,

Ձայնս խափանվեց, երբ ծիծաղեցի.

Հասկացա, որ էլ անհնարին է

Ապրել մի մարմնում, որ չի կրում ինձ.

Երկար ճգնեցի վերադառնալ ետ

Ու նմանվեցի չղջիկի, որը

Գլխիվայր կախված զարկերից սրտի

Դեմ առ դեմ մնաց տանջված խղճի հետ:

Ես ուզում էի հասկանալ մութս,

Ես սիրում էի ցուրտս շոշափել,

Սակայն ճիգերից, որ անմեղ էին

Լոկ երկարեցին կառչող ձեռքերս:

1990թ.Այրվող վարագույր