вторник, 22 ноября 2011 г.

Ցայտնոտ

Ես չեմ ցանկանում խաղալ այն խաղը,
Ուր գրոսմայստերներն են տերը դրության,
Ուր արքաները ծույլ ու անհեթեթ,
Ոտքի տակ են ընկնում, ինչպես անպետք իրերը:
...Օ՜, տիրուհիներ չեն թագուհիները,
Այլ արուներ են ճարպիկ, աներես...
Եվ կան փղեր` կաղլիկ շների նման,
Որ միշտ վազում են նշված տեղերը,
Բոլոր տեղերը ցատկոտող ձիեր,
Որոնց նախընտրում են հեծյալները,
Նավակներ, որ լողում են ցամաքում,
Որովհետև  այդպես է պահանջում գաղափարը...
Եվ սրանք կոչվում են ֆիգուրներ`
Իրավասու տնօրինելու խաղի ելքը:

Ես չեմ ցանկանում խաղալ այն խաղը,
Ուր որոշված են ճկուն պայմաններ խուսանավելու,
Ուր գլխի վրա ողջը շուռ տրվել
Եվ սպառնում է լոկ խաղ մնալուն:
Ուր զինվորը ձգտում է դառնալ թագուհի,
Բայց ո´չ` թագավոր,
Ուր կռվում են մշակված ու անքաղաքավարի,
Բայց ո´չ` անձնազոհ...
Եվ ես այս կռվում նույնիսկ զինվոր չեմ,
Այլ ընդամենը` խաղատախտակը...
Եվ բոլորը բղավում են` շա´խ.
Ու փշաքաղվում է մարմինս,
Ու սպառվում է ժամանակը...
1990թ. Այրվող վարագույր

Комментариев нет:

Отправить комментарий