Ինչպես հուզված աչքը`
Մայրամուտը բոսոր
Մեզ է նայում հանգչող
Արեգակի բիբով.
Եվ մենք ծովի հայելում`
Երկու ստվեր անցնող,
Բաժանվում ենք արդեն…
Մնաս բարով:
Հովն է փարվում կրծքիս
Քո վարսերի բույրով,
Աչքերիս մեջ կամաց
Լճանում է թախիծ,
Իսկ շուրթերս արդեն
Կարոտում են ու լուռ
Արտասվում են քեզ հետ…
Մնաս բարով:
Մեր թանկ երգը մեզնից
Հեռանում է անտես,
Ապակու պես ճաքող
Մեր սրտերն են ձայնում,
Ու բաժանման մտքից
Մթնած ծովը մեր մեջ
Անապատ է դառնում…
Մնաս բարով:
Մեր վերևում ծանր
Կուտակվում են ամպեր,
Ու մաղում է անձրև`
Օրհնության պես մաքուր,
Եվ դառնում են հուշեր
Մեր օրերը սիրո…
Մնաս բարով, իմ սեր,
Մնաս բարով:
1993թ
Комментариев нет:
Отправить комментарий