Վերցրու

Վերցրու իմ աչքերը

Ու նայիր աշխարհին:

Լսիր ձայները,

Որոնք ես եմ լսում:

Իմ շունչը վերցրու

Եվ ապրիր ընթացքը ժամերիս

Ու խոսիր, ու խոսիր

Իմ փակված շուրթերով:

Վերցրու լռությունս

Ու փշրիր ապակու պես,

Տարածիր արձագանքը

Խեցիներում մարդկանց…

Չի՛ հանգչում ոչ մի ձայն,

Ոչ մի խոսք չի կորչում

Անեզերք երկնքում

Ե՛վ ջրում, և՛ հողում:

Ողջը վերցրու,

Երբ կյանքն է անարժեք,

Երբ թափվում է վերից

Շփոթն աստղային,

Երբ շունչն է կործանման

Ե՛վ ջրում, և՛ հողում,

Երբ աղետ է շուրջը,

Եվ մահն է ինքնիշխան:

Վերցրու առավոտս,

Նույնիսկ` վերջինը,

Գիշերս վերցրու,

Եթե հմայում է քեզ,

Ցերեկս ապրիր

Եվ օրս փախցրու

Ու խոսիր…ու խոսիր

Իմ փակված շուրթերով:

1995թ.