
Անցնող օրերի քարավանների ու մարդկանց շարքում,
Որ հերթով գալիս, հպանցիկորեն անէանում են
Ու տարրալուծվում արգելանոցում,
Որն հորինել եմ ինքնաներշնչմամբ.
Փորձում եմ փնտրել այն մաքրությունը,
Որը կարիք է և սնունդ հոգու ու արյան համար
Այն, որ զորեղ է ու ակունքներում աստվածներ ծնող.
գաղափար կռող...
Փոնձում եմ փնտրել ոսկե բանալին այն երազների,
Որ օգնում են մեզ մինչև վերջ ապրել,
Այն հարցականը,
Որ մինչև վերջ էլ երկինք է ուղղում
հայացքները մեր,
Ու թիավարում մարդ երևույթը մինչև ապագան
և էլի այն կողմ...
Թե ինչ եմ փնտրում, ես էլ չգիտեմ,
Բայց հոգուս խորքում չեմ համակերպվում
Հորիզոնների կիսված ծովերին,
Մայրցամաքների հին սահմաններին,
Տիեզերական անըմբռնելի երեևույթներին...
Ապրելու ուրախ, տխուր պատրանքի
ճշմարտությանը:
1990թ. Այրվող վարագույր
Комментариев нет:
Отправить комментарий